Documentaire ‘Birsen’

Over mijn leven met autisme is de documentaire ´Birsen´ gemaakt. Ik ben 3 jaar lang gevolgd door een cameraploeg (Karen Kuiper en Pauline van Tuyll) in mijn huidige leven, thuis, op mijn werk, met vrienden en bij het geven van presentaties. Samen met mijn moeder blikte ik terug op mijn jeugd. Mijn moeder vertelde openhartig hoe moeilijk het was voor haar en mij. Ik bezocht mijn oude huisarts en praatte over mijn hulpverlening.

Over de documentaire schreef de filmmaakster ‘Tijdens de presentaties, o.a. aan een groep Turkse vrouwen, zien we een sterke vrouw die zich bloot durft te geven. Tegelijkertijd blijft zij het moeilijk vinden om sociale contacten te leggen en zich thuis te voelen in zowel de Nederlandse als de Turkse gemeenschap.’  Ze twittert; Ze twittert; “Waarom kan ik wel een tv-show regelen en niet socialiseren met meisjes. Ik wou dat het andersom was.”

De documentaire is zowel in Nederland als in Turkije op de televisie verschenen. De documentaire kunt u in Nederland terugkijken op uitzendinggemist.nl.

Documentaire ‘Iemand zoals ik’

Iemand zoals ik

“In Turkije geloofden ze niet dat ik autistisch ben. Daarom ga ik naar Turkije 
om over mezelf te vertellen. Ik ben het zat dat ze zeggen dat ik lieg.”

Birsen Basar, een jonge Turks-Nederlandse vrouw reist samen met haar vriend Mehmet naar Turkije om het taboe rond psychische stoornissen zoals autisme te doorbreken. In verschillende steden geeft Birsen presentaties over autisme en praat ze met kinderen met autisme, hun ouders, hulpverleners en leraren. Ze stelt de vraag:“Ken je iemand zoals ik?” Het blijkt niet eenvoudig iemand te ontmoeten zoals zijzelf. Een moeder van en zwakbegaafde dochter met autisme legt uit:

“Uit het gedrag van mijn dochter is meteen duidelijk dat ze autisme heeft. Dat kunnen we niet verbergen. Maar mensen zoals jij, de normaal- en hoogbebegaafde mensen met autisme, houden het voor zichzelf. Zij vertellen het niet, omdat ze bang zijn buitengesloten te worden.”

De film geeft een indringend beeld van de situatie van jongeren met autisme en hun ouders in Turkije. Er zijn weinig voorzieningen, kinderen krijgen maar moeilijk toegang tot onderwijs en ouders, die vaak hele dagen thuis doorbrengen met hun kind, worden niet begrepen. Tegelijkertijd stuiten Birsen en Mehmet op hoopgevende initiatieven van ouders die voor de rechten van hun kinderen opkomen en zelf nieuwe opvanginstellingen opzetten.

Door Birsen te volgen op haar reis krijgt de kijker een goed beeld van Birsens eigen autisme. Zo is ze obsessief bezig met pogingen om op de Turkse tv te komen. Gaandeweg leren wij ook haar relatie met Mehmet kennen, die zeer liefdevol en direct is, en zien we hoe Mehmet omgaat met Birsens autisme.